Przejdź do treści

Stacja Sulejówek-Miłosna

ul. Z. Nałkowskiej 2e

„Kiedy wybudowano kolej Warszawa – Mińsk Mazowiecki to pierwszymi przystankami był przystanek Rembertów, Wesoła, Miłosna i później Mińsk Mazowiecki. W Miłośnie pobudowano bocznicę, ponieważ tu były lasy i pobudowano cegielnię na początku XX wieku, która się mieściła w granicach Sulejówka. Lasy były wycinane, a drzewo cechowane i używane na budowę Warszawy. Tak samo jak cegła była produkowana na cegielni”.

Leszek Andrzej Rudnicki

„Stacja była Miłosna, a osiedle Cechówka. Wszyscy, którzy wysiadali na stacji mówili Miłosna. Na świadectwach moich z lat szkolnych to jest Cechówka od cechu, który wyrąbywał sosny, bo tam głównie sosny rosły. Drewno było sprzedawane. Ta stacja była duża i bardzo rozbudowana. To wszystko głównie było w rękach żydowskich. Wywozili to drewno głównie do Okuniewa, nawet i do Warszawy. W różnych kierunkach rozwozili”.

Andrzej Dziurzyński

„W wyniku budowania linii kolejowej Warszawa-Terespol w okresie 1866 wybudowano tutaj stację. Nazwano ją stacja Miłosna. Stacja kolejowa tym się różni od przystanku, że na stacji kolejowej, wówczas trakcji parowej, musiała być wieża ciśnień, która powodowała zainstalowane potężnych dwóch żurawi zasilających tendry parowozów. W jednym kierunku i w drugim kierunku. Tu były też dwie bocznice, dwa główne tory, rampa z budynkiem magazynowym. Linie kolejowe sprawiały to, że powstawały większe skupiska osiedli wokół”.

Andrzej Tomaszewski

„Pierwsi mieszkańcy na tych terenach zamieszkali przy stacji drogi żelaznej warszawsko-terespolskiej – do obsługi stacji kolejowej Miłosna Nowa. To byli głównie kolejarze. Po nazwiskach można stwierdzić, że przybywali ze stron dalszych np. Szaniawscy z Szaniaw – to jest za Siedlcami. A poza kolejarzami osiedlali się ludzie [nazwałbym ich ludźmi interesu], którzy przewidzieli rozwój tej miejscowości i korzyści płynące z usytuowania przy stacji kolejowej, z możliwością sprowadzania towarów i wysyłki np. cegły, drewna z okolicznych lasów”.

Tadeusz Wieczorek

„Później zaczęli się osiedlać ludzie, którzy z powodu braku pracy na miejscu a pracą w Warszawie dojeżdżali pociągami do pracy. Poza tymi ulicami, które wymieniłem, drogami, które przebiegały przez teren obecnego Sulejówka, powstały nowe drogi wydeptane przez mieszkańców dojeżdżających do stacji. Takimi ulicami jest Narutowicza czy Kraszewskiego”.

Tadeusz Wieczorek

Zobacz pełne relacje


Cytaty, fotografie oraz relacje są fragmentem materiałów dostępnych w Archiwum Społecznym Sulejówka.  Więcej fotografii znajduje się z kolei w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. profesora Zbigniewa Wójcika w Sulejówku. Czekamy także na Twoją historię!

Andrzej Dziurzyński
były mieszkaniec Cechówki
Andrzej Tomaszewski
mieszkaniec Miłosnej
Barbara Pasińska-Kruk
prawnuczka Izabelii i Bolesława Siekierskich
Elżbieta Krzak
wnuczka Heleny i Józefa Smolaków
Henryk Szuba
mieszkaniec Sulejówka
Jerzy Madej
syn Janiny i Mieczysława Madejów
Jerzy Mizikowski
mieszkaniec Sulejówka
Leszek Andrzej Rudnicki
mieszkaniec Sulejówka
Tadeusz Wieczorek
mieszkaniec Sulejówka